fouten

Schrijf eens groot op een vel papier: IK MAAK NOOIT FAUTEN! Daar moet je toch meteen om lachen? Want fouten maken is heel normaal. Nobody is perfect, het zal je nooit lukken fouten altijd te voorkomen. Toch is het moeilijk om fouten toe te geven, laat staan om je fouten te lachen. En als je een strenge ‘innerlijke rechter’ hebt die je veroordeelt om je missers, ga je zelfs gebukt onder schuldgevoelens. Dat ondermijnt je zelfvertrouwen, waardoor je juist meer fouten gaat maken, of niets meer durft te ondernemen. Die innerlijke rechter beoordeelt jou vaak veel strenger dan de mensen om je heen. Denk niet meteen Ze zullen me wel stom vinden, dat valt meestal erg mee. Zij weten dat ze zelf ook regelmatig ‘in de fout’ gaan.

Je kunt ook anders naar je fouten zelf kijken: ze zijn nuttig, want leerzaam. Ze zetten je aan tot verbetering, tot persoonlijke ontwikkeling. Zoals een normaalverdeling (of foutenkromme!) laat zien, kan je ‘de waarheid’ destilleren vanuit foute waarnemingen: ze zijn allemaal onnauwkeurig, maar samen geven ze een scherpe indicatie van de juiste waarde. Bijna alle grote uitvindingen zijn het gevolg van talloze mislukkingen en de hele wetenschap is gebaseerd op het zoeken naar fouten in hypotheses. Je kan je afvragen of misvattingen obstakels zijn op het pad naar de waarheid, of het pad zelf vormen. Hoe dan ook: volg dat pad!

Dus gun jezelf de ruimte om fouten te maken, ze toe te geven én ervan te leren. Zonder schuldcomplex.