grenzen

Als je op het strand langs de vloedlijn loopt, waar loopt dan de grens, waar eindigt het land en begint de zee? Die lijn meandert, komt hoger, trekt zich weer terug. En jij loopt daar, je voeten in het natte zand, en elke stap bepaal je zelf hoe je verder gaat op je pad: door het dunne laagje water, door de golven, of hoog en droog over het zand. Kies je voor zekerheid of ben je avontuurlijk? Of speel je een subtiel spel? Het kan allemaal.

In feite ‘speel’ je de hele dag met grenzen. Er zijn talloos veel regels en beperkingen, en soms wil je de grenzen opzoeken van wat kan en wat mag. Omdat dat spannend is, of winstgevend. Vaak ook zoek je je eigen grenzen op, bewust of onbewust. Om de uitdaging in de sport, of ‘omdat het moet’ op je werk. Het is belangrijk die grenzen goed te bewaken, door ze duidelijk aan te geven. Dat is opkomen voor je jezelf, in het belang van je gezondheid, zodat anderen daar dan rekening mee kunnen houden en jij niet ‘over je grenzen gaat.

Want vaak overschat je jezelf en rek je je grenzen ongemerkt steeds meer op. Tot je ‘over het randje’ valt. En niet alleen door de druk van buitenaf. Je eigen ambities, je eerzuchtige ego en de angst voor het oordeel van anderen, maken dat je zelf de lat zo hoog legt, vaak hoger dan nodig is.

Leg de lat zo hoog dat je er onder door kunt lopen. Sta jezelf toe dat je even niet aan de hoogste eisen voldoet, dat je een keer je beurt overslaat. Je krijgt, net als bij hoogspringen, later nieuwe kansen. En je kunt eerlijk zijn tegenover jezelf en tegenover je omgeving door toe te geven dat je je grenzen hebt bereikt. Dat is geen schande, het is juist een blijk van inzicht, onafhankelijkheid en zelf-assertiviteit.

Zo kan je blijven ‘spelen’, want binnen jouw duidelijke grenzen heb je toch nog alle vrijheid... om te ontdekken hoever je kan gaan!