obstakels

Ga jij obstakels uit weg? Laat jij je door tegenslagen ontmoedigen? Nee, je bent sterk en je slaat je er doorheen. Dat wil zeggen, er wordt van je verwacht dat je sterk bent, het past niet bij je ‘profiel’ om zwak te zijn.

Waarom doe je dat eigenlijk? Denk je dat het leven pas écht zal beginnen als je eenmaal bepaalde obstakels op je pad hebt overwonnen? Dat is een illusie: het leven bestaat juist uit die obstakels. Elke keer dat je zo’n hobbel hebt genomen doemt er weer een nieuwe op. En elke keer moet je opnieuw de strijd aangaan om hem te overwinnen.

Obstakels horen dus bij het leven. Kun je ze allemaal overwinnen? Wil je ze overwinnen? Moet je ze wel overwinnen? Vraag jezelf daarvoor af: Brengt het nemen van deze hindernis me dichter bij mijn doelen? Misschien moet je gewoon accepteren dat het pad hier eindigt. Dan kies je een andere route, je loopt om het obstakel heen en ontdekt dat daar meer ruimte is dan je had gedacht, met ongekende mogelijkheden.

Dat proces kan je zelf sturen. Want je geeft de buitenwereld én je innerlijke criticus pas goed weerwerk als je jezelf niet voor de gek houdt in de ijdele hoop dat je ooit op een dag ‘verlost’ zal worden. Als je niet vlucht in een Als ik eenmaal... dan... maar gewoon elke morgen de kracht opbrengt om de uitdagingen van de nieuwe dag aan te gaan. Dan hoef je het leven niet als een strijd te zien, dan put je voldoening uit je pogingen er het beste van te maken, dan leef je het echte leven.